Երբեմն  հոգեբանները  իրենց  այցելուներին որպես  տնային  առաջադրանք հանձնարարում  են  գրել  հոգեբանական  նամակ:Այն  օգնում  է  դուրս  հանել  այն  հույզերն  ու   զգացմունքները ,  որ  դիսկոմֆորտի  պատճառ են  հանդիսանում,  վիրավորանքը,  մեղքի  զգացումը  և առհասարակ  այսպես  կոչված   «սոցիալական» գացմունքները:  Այն  կարող  է  ուղղված  լինել ինչպես   ինքներս  մեզ, այնպես  էլ դիմացինին:

Անհրաժեշտ  է  նամակին  տրամադրել  ամենաքիչը  15  րոպե, որի  ընթացքում  պետք  է  բացառել   արտաքին  անհանգստացնող  և  խանգարող  երևույթները: Առավել  էֆֆեկտիվ  է  այն  գրել գրիչով,  այլ  ոչ  թե համակարգչի միջոցով: Կենտրոնացե՛ք  ձեր  զգացմունքների  վրա,  գրեք  այն  ամենը,  ինչ  ցանկանում  եք  ասել  դիմացինին՝ խուսափելով  վիրավորական,    կշտամբանքի   ենթատեքստ  ունեցող  բառերից :   Մի՛  մոռացեք ,  որ  սա  ոչ  թե  պարզապես նամակ,  այլ հոգեբանական  նամակ  է,  և  որքան  ավելի ազատ  ու  բաց  լինեք այն    այնքան ավելի  արդյունավետ  կգործի:  Խուսափե՛ք   նման  արտահայտություններից  «ես պահանջում  եմ, որ...»,    ,դու  պետք  է/ պարտավոր ես...»   «ես  ատում  եմ  քեզ... »:  Երբ  զգաք,  որ  այլևս ասելիք  չունեք և բավարար  է,  վայր  դրեք  գրիչը  ու  սկսեք  կարդալ  նամակը:  Կարդացեք այնքան,  որքան  կկամենաք, այնքան,  մինչ  ձեր  բացասական զգացմունքները  կթուլանան  կկորցնեն  իրենց  ուժը: Իսկ  հիմա  ոչնչացրեք  նամակը:  Առաջարկում  եմ  դա  անելու  երկու  տարբերակ  1.այրել  այն, 2. բաժանել  մանր _մանր  մասերի:

 Ավելացնեմ,  որ  նմանատիպ  ազդեցություն  ունի  նաև  «կյանքի  օրագրերը»:   Յունգի  աշակերտներից  Պրոգգոֆը էր   ստեղծեց  այնպիսի  հոգեբանական  տեխնիկա,  որ   թույլ  կտար  օգնել  ինքներս  մեզ:  Արդյունքում  նա  առաջ  քաշեց  «ՙՙինտենսիվ օրագրի» գաղափարը:  Օրագիրը  կարող  է  դառնալ  հոգու   հայելի,  որտեղ  արտացոլվում  է  մեր  ամեն  օրվա  տրամադրությունը, երջանկությունը,  տխրությունը   և  այլն:

Նյութը պատրաստել  է  ՀՊՄՀ Կրթության հոգեբանություն և սոցիոլոգիա ֆակուլտետի ուսանողուհի Հասմիկ Գալոյանը