Գլխավոր էջ » Հոդվածներ » Հանրամատչելի հոդվածներ |
Հիվանդությունն իր անվանումը ստացել է հայտնի բժիշկ Հարրի Անգելմանի անունից, ով, 1965 թվականին Մեծ Բրիտանիայում, առաջին անգամ ախտորոշեց այն, հիվանդներին անվանելով <<խամաճիկ երեխաներ>>:Ուորինգթոն քաղաքի հիվանդանոցի բժիշկը լինելով` Անգելմանն ուսումնասիրում էր երեք այցելուների, որոնց մեջ նա ինչ-որ նմանություն էր նկատել, սակայն, չունենալով լաբորատոր սարքավորումներ հստակ ախտորոշում կատարելու համար, չէր կարողանում իր հետազոտությունն ավարտին հասցնել: Եվ մի օր, երբ բժիշկը Վերոնա քաղաքում կազմակերպված նկարների ցուցահանդեսիներից մեկում էր, մի նկար գրավեց նրա ուշադրությունը, նկարում պատկերված տղա-խամաճիկը ծիծաղում էր: Այդ տղան անչափ նման էր բժշկի այցելուներին, այնքան նման, որ Անգելմանը որոշեց մի հոդված գրել << Խամաճիկ երեխաները >> խորագրով, որում նկարագրվում էր <<երջանիկ երեխաների>> համախտանիշը, որը հետագաում անվանափոխվեց բժշկի անունով: Հիվանդության դեպքում դրսևորվում է հապաղում մտավոր և ֆիզիկական ոլորտներում, ինչին զուգահեռ կարող են դրսևորվել նաև էպիլեպսիայի նոպաներ, քնի խանգարում, համախտանիշի դեպքում երեխան անընդհատ ժպտում է, ծիծաղում, թվում է, թե այս խնդրով մարդիկ միշտ երջանիկ են: Այս համախտանիշով տառապող մարդկանց մեծամասնության մոտ ժառանգական խնդիրներ չկան, ախտորոշումը կարող է կատարվել անգամ ներարգանդային փուլում: Հիվանդությունն այդքան էլ տարածված չէ, կարող է հանդպել 10000 երեխայից մեկի մոտ: <<Ժպտացող երեխաներին>> բնորոշ առանձնահատկությունները
Այս հիվանդությամբ տառապող անձինք սովորաբար երկար կյանք չեն ունենում` ապրում են 35-40 տարի, ճիշտ դեղորայքային բուժում ստանալու դեպքում մի փոքր ավելի շատ: Լիարժեք բուժման տարբերակներ մինչ այժմ չկան: Բուժման նպատակով, այս հիվանդներին նշանակվում են հատուկ դեղամիջոցներ, որոնք կարող են որոշակիորեն նվազեցնել ցնցումների քանակը, մանր մոտորիկայի և ակտիվության մյուս տեսակերի զարգացման նպատակով նշանակվում է հատուկ մարմնամարզություն, վարքաբանական թերապիա` գերակտիվության հետ կապված խնդիրների կարգավորման և ուշադրության կենտրոնացման կարողության զարգացման նպատակով: | |
Դիտումներ: 1160 | |
Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |